Sual: Bazı hadis-i şeriflerde, Peygamberi sevenin, çeşitli musibetlere maruz kalacağı ve ona düşmanlık edenin ise, mal ve evladının çok olacağı bildiriliyor. Bunların açıklaması nasıldır?

Cevap: İnsanlara dert, bela, musibet birkaç bakımdan gelir:

1-    Bunlardan biri işlediğimiz günahlar sebebiyledir. Bela ve musibet, günahlara tevbe etmemiz için davettir. İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyor ki: Belaların gelmesine sebep günah işlemektir. Kur'an-ı kerimde mealen buyuruluyor ki:

(Size gelen musibet, işlediğiniz [günahlar] yüzündendir.) [Şura 30]

(Sana gelen kötülük, kendindendir, [günahların yüzündendir.]) [Nisa 79]

(Bir millet, kendini bozmadıkça, Allah onların hallerini değiştirmez.) [Rad 11] 2- Bela, hastalık ve musibetler, günahların kefareti [affolması] için gelir. Dünyada musibetlere maruz kalıp da güzelce sabreden kimse, ahirete günahsız gider. Hadis-i şeriflerde buyuruluyor ki:

Her musibet, affedilecek bir günah için gelir. [Ebu Nuaym]

Mümine gelen her sıkıntı, günahlarına kefaret olur. [Buhari]

Müminin günahları affoluncaya kadar bela ve hastalık gelir. [Hakim]

İnsan kendisine gelen beladan hoşlanmaz. Halbuki günahları affolacak ve güzel sabrederse ahirette büyük nimetlere kavuşacaktır. Kur'an-ı Kerim'de mealen buyuruldu ki:

Hoşlanmadığınız şey sizin iyiliğinize; sevdiğiniz şey de, kötülüğünüze olabilir. Siz bilmezsiniz, Allah bilir. [Bekara 216]

2-    Cennette yüksek derecelere kavuşması için mümine musibet gelir. Bunun için Peygamberlere çok bela gelmiştir. Hadis-i şeriflerde buyuruluyor ki:

Nimete kavuşması için insana musibet gelir. [Buhari]

Musibet, kavuşulacak bir derece için gelir. [Ebu Nuaym]

Allahü teâlânın hayrını murad ettiği kul, belaya maruz kalır. [Taberani]

Kişi, hep sıhhat ve selamette olsa idi, bu ikisi onun helakı için kâfi gelirdi. [İ.Asakir]

Mümin, keler deliğine saklansa, ona, eza edecek biri musallat olur [Beyheki]

Dünya, [Cennetteki nimetlerin yanında] mümine zindandır.) [Müslim]

Allah’ı ve Resulünü seven, belaya [hazırlıklı olsun] zırh giysin!) [Beyheki]

En şiddetli bela, Peygamberlere, velilere ve benzerlerine gelir. [Tirmizi]